In het 17e hoofdstuk van het boek Handelingen, klaagden de mensen over de discipelen van Jezus en zeiden: "Deze mannen, die de wereld op zijn kop hebben gezet, zijn nu hier gekomen."

Vrienden, hartelijk dank dat jullie ons bijstaan in ons streven om de wereld op zijn kop te zetten, of misschien wel, rechtop! Laten we de leugens eruit schudden en een verschil maken. We kunnen niet accepteren dat baby's onbeschermd uit de baarmoeder van hun moeder worden gehaald. We moeten voor hen spreken. Als we deze maand Pesach vieren, herinneren we ons dat Mozes werd geboren in een wereld waarin zijn leven in gevaar was. Hij was het kind van slaven met schijnbaar geen wereldse mogelijkheden, maar toch door God uitverkoren VOOR LEVEN, BESTEMMING EN DOEL. Ons "Operatie Mozes Project" heeft precies deze doelen - het bieden van financiële en praktische hulp aan moeders, zodat zij kunnen kiezen voor het LEVEN van hun kinderen, die zijn geschapen om hun door God gegeven bestemming te bereiken.

Bemoediging voor Consulentes

Terwijl ik deze brief schrijf, zie ik een WhatsApp gesprek tussen onze consulentes. Onze consulente in Haifa, Talia, stuurde deze foto van baby Eve, die vannacht geboren werd. Bij de foto schreef Talia deze kostbare woorden: "Eden, pas 22 jaar oud en alleenstaand, heeft haar hele leven bij haar bejaarde grootmoeder gewoond. Eden had leukemie als kind. Ze raakte zwanger van een vriendje dat niet geïnteresseerd was in het voortzetten van hun relatie. Het leek alsof er geen hoop was om het leven van dit kind te redden, maar vandaag is Eden een gelukkige moeder geworden en wij wensen haar het allerbeste. Dank God voor mooie en prachtige momenten zoals deze, wanneer we de vruchten zien van onze bediening. We mogen nooit de hoop verliezen."

Baby Mozes

Net als Mozes in de Bijbel, is deze baby Mozes, geboren in januari, geboren in armoede en moeilijke omstandigheden. Zijn ouders zijn vluchtelingen uit Eritrea en konden zich niet nog een kind veroorloven. Maar toen ze zich realiseerden dat ze na drie meisjes een jongen kregen, verheugden ze zich over Gods goedheid. De mooie baby Mozes is een geschenk en een vreugde. God houdt zijn toekomst in Zijn handen van goedheid.

Extra hulp voor behoeftige gezinnen:

We werden gezegend toen een andere non-profitorganisatie aanbood om onze moeders in Jeruzalem maandelijks van vers fruit en groenten te voorzien. Het aanbod was overvloedig en de moeders werden gezegend met verse producten van de plaatselijke markt.

Speciaal project om Oekraïense moeders en kinderen te helpen

Zoals velen in Israël willen wij barmhartigheid tonen aan hen die tijdens deze vreselijke oorlog uit Oekraïne vluchten. Via een speciaal bericht in het Oekraïens op Facebook, hebben verschillende vrouwen om hulp gevraagd voor hun kinderen. Een van deze alleenstaande moeders, die nu in het noorden van Israël woont, heeft een 10 jaar oude zoon met het syndroom van Down. Het is onze eer en ons voorrecht om deze kostbare mensen te helpen met financiële hulp en een consulente die hen in hun moedertaal te woord kan staan. Hoewel deze kinderen geen baby's zijn, zijn ze kinderen van God en zeer geliefd bij Hem.

JULLIE ZIJN DE HELDINNEN!

Gedurende de hele maand maart en in het kader van Internationale Vrouwendag hebben we moeders gevraagd hun verhalen te delen over hun keuze voor het leven ondanks hun uitdagingen. Om deze moedige vrouwen te eren en te zegenen, stuurden we een prachtige geschenkdoos met prachtige cosmetica naar iedereen die reageerde. Een moeder schreef: "Mijn verhaal begon 14 jaar geleden toen ik beviel van mijn dochter. Mijn geluk reikte tot in de hemel! Ik heb haar fulltime verzorgd en toen moest ik weer aan het werk. Ik stopte met de fulltime verzorging en ging weer aan het werk, maar raakte diezelfde maand nog zwanger. Mijn baas was geschokt. Acht maanden later beviel ik van mijn tweede kind, wat heel moeilijk was en een enorme uitdaging. Daarna ben ik niet meer teruggegaan naar mijn werk. Ik stortte me op mijn gezin, kreeg een derde dochter en hield alle drie de meisjes thuis tot ze drie jaar oud waren. Er is geen liefde in de wereld zoals de liefde van een moeder."

Irina en haar dochtertje Alexia

Moeder Irina is geboren in de Oekraïne, verhuisde naar de VS en emigreerde uiteindelijk in 2017 naar Israël. Ze heeft een zeer mager inkomen als schoonmaakster van huizen, heeft geen relatie met haar familie en is helemaal alleen. Haar vriend verliet haar toen hij hoorde dat ze zwanger was. Ze nam contact op met Be'ad Chaïm en is erg close geworden met haar consulente, die haar aanmoedigde en steunde in haar beslissing om voor het leven van haar dochter te kiezen. Haar dochtertje Alexia is nu zes maanden oud en heeft "familie" en liefde in Irina's leven gebracht. Ze zegt dat Alexia overdag veel slaapt en 's nachts "wild tekeer gaat"!!!

Orly en haar zoontje Yitzhak

Orly is de getrouwde, orthodoxe moeder van drie kinderen. Haar vierde zwangerschap kwam als een verrassing. Ze werkte in een kinderdagverblijf terwijl haar man in een yeshiva (instituut voor Torastudie) studeerde. Zonder haar inkomen vreesde ze dat ze niet zouden kunnen overleven. Orly was erg moe van het leven. Een vriend bracht haar in contact met een Be'ad Chaïm consulente die veel om haar gaf. Als gevolg van deze vriendelijkheid, koos Orly voor het leven. Be'ad Chaïm registreerde haar bij een plaatselijke voedselbank en beloofde haar via het Operatie Mozes-project alle benodigdheden voor de baby. Baby Yitzhak (Isaac) is nu twee maanden oud en is vernoemd naar zijn grootvader van vaderskant die overleed aan Covid-19.

Hallel en haar dochtertje Amor

Hallel was de alleenstaande moeder van vier kinderen. Ze was net begonnen met een nieuwe baan toen ze haar zwangerschap ontdekte. Doodsbang, en omdat ze haar bron van inkomsten niet wilde verliezen, ging ze twee keer voor een abortus, maar elke keer veranderde ze op het laatste moment van gedachten, omdat abortus verboden is in de Torah. Vanwege haar financiële situatie vroeg ze Be'ad Chaïm om hulp. Baby Amor, wat liefde betekent, werd in december geboren. Haar vader is drugsverslaafd en heeft geen contact met hen, maar Be'ad Chaïm 's zorgzame en praktische steun in de vorm van babymeubels en maandelijkse cadeaubonnen heeft een enorm verschil gemaakt.

Dappere soldaat

Dina en haar man zijn net een maand geleden getrouwd. Ze had haar zwangerschap ontdekt tijdens haar verplichte legerdienst. Legerpersoneel, haar moeder, de moeder van haar vriend en al haar vrienden drongen er bij haar op aan om te aborteren, maar Dina zei: "Ik kon het gewoon niet". Twee weken later koos haar vriend, die eerst in paniek was, ervoor om met haar te trouwen. Be'ad Chaïm helpt de huur van hun kleine appartement te subsidiëren om hen het duwtje in de rug te geven dat ze nodig hebben om hun leven samen te beginnen. Ik vertelde de stille en verlegen 22-jarige echtgenoot Nathan, dat hij een held is - een man die verantwoordelijkheid neemt en trouw toont. Dina is een echte soldaat - moedig en bereid om tegen de druk in te gaan om het leven van haar kind te beschermen. Moge God hen en hun baby zegenen.

Osnat en haar zoontje Isaac Chaïm

Osnat had zeven kinderen, de oudste was pas tien jaar oud. De andere zes kinderen waren de hele dag bij haar thuis en ze voelde zich overweldigd. Haar man studeert de hele dag in een yeshiva. Haar maatschappelijk werkster verwees haar naar Be'ad Chaïm toen ze haar achtste zwangerschap ontdekte. Ze waardeert de steun en de vriendschap van haar consulente erg. Isaac Chaïm is nu twee maanden oud en is een vreugde voor het gezin.

Hagit en haar dochtertje Lilach

Hagit groeide op in een Ultra-Orthodox gezin, maar leed onder misbruik en afwijzing. Toen ze 20 jaar oud was, verliet ze zowel haar familie als haar religieuze levensstijl en probeerde op eigen benen te staan, maar haar gebroken hart liet haar niet toe om een baan te behouden. Ze leeft van een invaliditeitsuitkering van de overheid en heeft psychiatrische zorg nodig. Toen ze zwanger werd, was ze ervan overtuigd dat abortus haar enige optie was. In haar gedachten hoorde ze de stem van haar moeder zeggen dat kinderen ons leven ruïneren! Toch kon ze niet doorgaan met de abortus. Haar Be'ad Chaïm consulente hielp haar om dapper te besluiten dat ze de cyclus wilde doorbreken van vorige generaties moeders die hun kinderen niet wilden. Haar dierbare dochter Lilach werd in januari geboren, zes weken te vroeg, maar maakt het nu goed. Hagit koestert de rijkdom om haar dochter in haar armen te houden en teder van haar te houden.

Petitie aan het Hooggerechtshof van Israël:

In maart diende onze advocaat een voorstel in bij het Hof om abortus te beëindigen vanaf de 24e week van de zwangerschap, het punt van levensvatbaarheid. Abortus is hier momenteel legaal tot aan de geboorte. Het Hof zal op 15 mei met een definitief antwoord komen. Hier zijn enkele van de diep ontroerende woorden van een professor in de gynaecologie die samen met het voorstel ter verdediging van de ongeborenen werden ingediend:

"Vanuit mijn ervaring van meer dan 45 jaar heb ik vele malen vrouwen ontmoet die zelfs jaren geleden een abortus hebben ondergaan en nog steeds gevoelens van diepe spijt ervaren. Vooral wanneer een abortus ver in de zwangerschap is uitgevoerd wegens gebreken of een ernstige ziekte bij de foetus, is de moeite van het verlies veel groter. Veel vrouwen hebben emotionele begeleiding nodig, met inbegrip van medicatie, om met deze traumatische ervaring om te kunnen gaan. Het Ministerie van Volksgezondheid heeft onlangs richtlijnen opgesteld voor de behandeling van vrouwen die te maken hebben gehad met voortplantingsverlies.

Met betrekking tot de ervaring van de zorgverlener: Velen die patiënten behandelen voelen zich zeer ongemakkelijk bij de abortusprocedure, maar doen het uit "professionele verantwoordelijkheid". Ik moet zeggen dat ik, als iemand die tientallen jaren op het gebied van de foetale geneeskunde heeft gewerkt, vaak het dilemma heb ervaren of de beëindiging van een zwangerschap gerechtvaardigd was of niet, of dat het moord was. Meer dan eens, na een discussie met een collega over het al dan niet beëindigen van een zwangerschap, was ik niet bereid de abortus uit te voeren. Mijn verantwoordelijkheid als arts is om levens te redden, niet om ze te beëindigen. Meer dan eens werd in het ziekenhuis, in twee aangrenzende kamers in week 24 van de zwangerschap, een baby gedood omdat de ouders hem niet wilden, terwijl in de kamer ernaast alles in het werk werd gesteld om de baby te redden."

Click here to download the Newsletter as pdf