Toen het volk het manna (het brood uit de hemel) zag, vroegen ze: "Wat is dat?". Ze hadden honger gehad, waren gefrustreerd en boos over hun situatie - net als wij moeten ze zich een 'praktische' oplossing voor hun honger hebben voorgesteld toen ze klaagden, maar God antwoordde op een volkomen onverwachte manier.
Terwijl we deze week Pesach vieren, worden we eraan herinnerd dat God op wonderbaarlijke wijze de Rode Zee opende en het volk Israël op het droge bracht.
Als we denken aan Gods bevrijding uit moeilijkheden, stellen we ons misschien engelen voor met zwaarden of vlammen. We zouden ons niet voorstellen dat liederen ons omringen en ons beschermen.
De ellendigen zijn degenen die misschien zwak zijn in fysieke kracht of middelen, maar nog meer degenen die hulpeloos, moedeloos, met een gebroken hart en geminacht zijn.
In de hoofdstukken 38 tot en met het einde van het boek Job lezen we over Gods macht en glorie. God is Hij die de wereld schiep en op zijn plaats zette, die elk dier voedt en zelfs de wildste wezens temt.
Paulus had veel ellende en pijn geleden. Hij was al eerder gevangen genomen en op wonderbaarlijke wijze bevrijd. Deze keer werd hij gegeseld en leed hij - toch liet de Heer hem niet vrij, maar bezocht hem persoonlijk.
Hier, in Be'ad Chaïm, zien we zoveel vrouwen met een gebroken hart - velen die geen idee hebben dat God bereid is om hun leven aan te raken, om hen nieuwe hoop te geven, een nieuwe kans, een nieuw begin en om hen te genezen van afwijzing, wanhoop en eenzaamheid.
Dat prachtige woord CHESED komt 246 keer voor in het Oude Testament - het kan nauwelijks in het Nederlands vertaald worden vanwege de enorme semantische reikwijdte, dus moesten de vertalers een gecombineerd woord creëren - Liefdevolle trouw. Er is geen woord zoals CHESED - Gods barmhartigheid, liefde, vriendelijkheid, overvloed, onverdiende goedheid en meer.
Als we het verhaal van Hagar en Ismaël lezen, een moeder en kind, die door Abraham en Sarah waren weggestuurd en in de wildernis van Beer Sheva rondzwierven, dan is het opvallend om op te merken dat God het murmureren, de onuitgesproken gebeden van het lijdende kind hoorde.
Dit is een trieste week geweest in Israël. Kijkend naar de kisten van de kinderen van Bibas die terugkwamen naar Israël... er zijn geen woorden om het verdriet in onze natie uit te drukken.
David, hoewel hij Yeshua niet in levende lijve had gezien, reageerde net als Yeshua op beledigingen. Hij weigerde aanstoot te nemen en vertrouwde liever op God.
God is vereerd als we tot Hem roepen in onze moeilijkheden - Hij denkt niet dat onze gebeden een last voor Hem zijn, maar Hij spoort ons juist aan om met onze lasten naar Hem toe te komen.
Juda was net als zijn broers jaloers op Jozef, het favoriete kind van hun vader. Hij stelde voor om hun broer te verkopen zonder rekening te houden met de pijn die dit hun vader Jakob zou berokkenen.
Jakob, met zijn twaalf kinderen en vrouwen, was net gevlucht voor zijn schoonvader Laban. God had hem bevrijd, maar nu werd hij geconfronteerd met een nog groter mogelijk gevaar van zijn broer Esau, die hij vele jaren eerder onrecht had aangedaan.
Een aanzienlijk percentage van de vrouwen die bij ons komen hebben een abortus meegemaakt, die hen diep verdriet en spijt bezorgde.
Deze Psalm werd geschreven toen David op de vlucht was voor Saul en zich in een grot verborg. Aan het begin lezen we dat David om genade en hulp voor de ramp bad, bang voor zijn leven. Maar vanaf vers vijf gaan zijn ogen omhoog van de ramp naar Gods glorie.
Toen nam Samuël de hoorn met olie en zalfde hem te midden van zijn broers. De Geest van de HEERE kwam krachtig over David van die dag af en voortaan. Samuël stond op en ging naar Rama. 1 Samuël 16:13
God beloofde ook dat Hij zou zegenen wie u zegent en vervloeken wie u vervloekt. Deze belofte “geërfd door de verbondsnakomelingen van Abram, het Joodse volk “blijft waar en is een hoofdreden voor de neergang en dood van vele rijken.
Het is opmerkelijk dat God ons opdraagt om zowel te jubelen als te rouwen. De rouw is over onze eigen zonde en die van de wereld om ons heen.
Aan het begin van 2025 kijken we terug op het verdriet van het afgelopen oorlogsjaar, vermengd met de vreugde van een babyboom in Israël en Be'ad Chaïm.