Onlangs hebben deze verzen een heel bijzondere betekenis gekregen. Op 30 april, de Israëlische dodenherdenking, en 1 mei, de Israëlische Onafhankelijkheidsdag, woedden er enorme bosbranden in de westelijke buitenwijken van Jeruzalem, waarbij 1000 hectare land werd verwoest. Er waren honderd brandweereenheden en meer dan twintig uur nodig om de brand onder controle te krijgen. De brand was hevig in het gebied rond Latrun (de locatie van de Levens Tuinen), waardoor onze tuinman Albert moest vluchten voordat het te laat was om te evacueren. In gebed werd ik eraan herinnerd, dat zelfs als de brand de bomen had verwoest die waren geplant ter nagedachtenis aan ongeboren baby's, het herstel van rouwende harten en de bevrijding van schuldgevoelens was volbracht en nooit verloren kon gaan. Het planten in de Tuinen heeft sinds de inwijding in 2010 duizenden mensen genezing gebracht. Er zijn meer dan tweeduizend bomen geplant ter ere van de ongeboren kinderen. Wonder boven wonder bleef de beboste tuin onaangetast door het vuur. We geven God alle eer voor het beschermen van deze herdenkingsplaats tegen de vlammen.
Moge de God die de Levens Tuinen heeft beschermd, u blijven beschermen en bewaken. Ik ben u zeer dankbaar voor uw gebeden en steun.
Sandy
De moeders in Jeruzalem werden getrakteerd op een pilates les die heel praktisch was, op beginnersniveau en die op een manier gegeven werd, die hen hielp bij eventuele incontinentieproblemen nu en in de toekomst. Ze werden gemotiveerd om te gaan sporten, wat hun humeur en algehele welzijn ten goede zou komen.
Be'ad Chaïm blijft samenwerken met de gemeente Jeruzalem, om maandelijks cadeaubonnen te verstrekken aan honderd nieuwe moeders, die ofwel nieuwe immigranten zijn, ofwel nog steeds als evacués in hotels wonen als gevolg van de oorlog. Dit is een brief van een van de nieuwe moeders die door onze steun werd aangemoedigd:
Beste Lilach Center [de naam van ons zwangerschapscentrum], We hebben geen woorden om jullie te bedanken voor de enorme hulp die jullie ons elke maand geven. Jullie gulle handen zijn een bevoorrecht. We waarderen jullie enorm. Met veel liefs!
Onze consulente Laurel vroeg me om Ronit in contact te brengen met de adoptiediensten van de overheid. In de weken die volgden, ontvouwde zich dit ongelooflijke verhaal:
Hartelijk dank voor het leggen van het contact met de adoptiedienst in Tel Aviv voor Ronit. Ze heeft donderdagochtend een afspraak. Ze wil ook een keizersnede, om haar emoties gescheiden te houden van het kind. Ze wil niets over hem of haar weten. Het is niet dat ze het kind haat, maar ze vindt zichzelf te jong, om alleen een kind op te voeden en vindt dat degene die van het kind houdt en het opvoedt, de echte ouders zijn.
Ronit komt uit een charedische (ultraorthodoxe) familie. Voor haar zwangerschap wilde ze zich losmaken van die cultuur en was ze niet van plan om ernaar terug te keren. We hebben gesproken over geloof in God, in plaats van het aanbidden van tradities. Ze zegt dat ze echt in God gelooft, maar ze leest de Bijbel niet, omdat ze dat gelijkstelt aan de charedische religie. We blijven contact houden en ik hoop haar voorzichtig aan te moedigen om de Bijbel te lezen, zodat ze kan ontdekken wie God werkelijk is.
Ronit zei dat ze erg in de war was toen ze negen weken geleden voor het eerst contact met ons opnam. Ze zei dat het feit dat ik contact met haar hield en altijd bereid was om met haar te praten, haar heeft geholpen om de juiste keuze te maken. Ze voelde dat ik om haar gaf en dat ze niet alleen was. Ze zei dat ze me op de hoogte zal houden van elke stap in het adoptieproces en bij de gynaecoloog. Ze neemt minstens een maand, misschien twee, vrij van haar werk om fysiek en emotioneel te herstellen. Ik heb haar dossier nog niet gesloten, want wie weet of ze misschien van gedachten verandert en de moed vindt om het kind zelf op te voeden?
Dit ongelooflijke verhaal heeft een WENDING!… Veel zijn de plannen van de mens, maar God bepaalt de stappen. Ronit ging op bezoek bij haar moeder, die ernstig ziek is door kanker. Ze had hevige krampen en vertelde haar moeder uiteindelijk dat ze zwanger was. Haar moeder was heel BLIJ. Ze belden een ambulance, maar voordat die arriveerde, was de gezonde jongen al geboren. Hij is heel schattig, zegt ze, en ze houdt nu al van hem. Haar moeder is heel gelukkig! Ik denk niet dat we het nog over adoptie hebben. Ronit is zo gelukkig. Glorie aan God!
Een paar dagen geleden kreeg ik een bericht van een van mijn vroegere cliëntes. Ze wilde me laten weten dat ze na zoveel miskramen een prachtige dochter heeft gekregen. Ik wilde dit graag met jullie delen. Ze heeft de baby Amalia genoemd, wat ‘het werk van God’ betekent, omdat ze na zoveel hard werken dit geschenk van God heeft gekregen.
Racheli is een bijzondere vrouw die onze consulentes zeer dierbaar is geworden. Misschien is het door haar lijden dat ze ons zo geraakt heeft. Racheli woont in Jeruzalem met haar moeder en zus. Nog maar een paar jaar geleden leefde ze op straat. Dertien jaar geleden trouwde ze met een man uit Jordanië en kregen ze een zoon. Hij werd erg gewelddadig tegen haar en belandde in de gevangenis. Haar zoon werd naar een kostschool van de staat gebracht en ze mag hem maar eens in de twee weken bezoeken. Vier jaar geleden raakte ze zwanger van een kortstondige relatie. Toen ze contact met ons opnam voor hulp, hebben we haar emotioneel en praktisch ondersteund via ons Operation Mozes Project, dat haar alles heeft gegeven wat ze nodig had voor haar nieuwe dochtertje Sarah. Dankzij gulle donateurs hebben we haar ook een broodnodige wasmachine gegeven en hebben we haar een liefdevol bezoek gebracht. Toen Racheli vorig jaar weer zwanger werd, wachtte ze met contact opnemen, misschien uit schaamte, maar onze zorg voor haar bleef onverminderd. Toen we hoorden hoe het met haar ging, waren we blij haar te kunnen helpen. Ze heeft geworsteld met alcohol- en drugsverslaving, is tijdens haar zwangerschap gestopt met drinken, maar heeft nog steeds gebed nodig om sterk te blijven tegen haar verslavingen. Racheli zegt dat onze hulp een bron van hoop en bemoediging voor haar is geweest. Een jaar geleden is haar dochtertje Hallel Emuna geboren, wat ‘prijs het geloof’ betekent. Racheli heeft nog steeds schulden en er rust een beslag op haar bankrekening, wat betekent dat ze alleen kan werken als ze een baan vindt waar ze contant wordt betaald. Ze probeert zo goed mogelijk rond te komen en is erg dankbaar voor alle praktische hulp die we haar het afgelopen jaar hebben gegeven. Het is een reddingsboei voor haar geweest en heeft haar zekerheid gegeven, wetende dat ze elke maand haar cadeaubon zou ontvangen en daarmee de kosten van luiers, flesvoeding en alle andere benodigdheden kon betalen. De standvastige liefde van de Heer houdt nooit op – moge Racheli het Anker van Hoop vinden.
Frannie, een vluchtelinge uit Eritrea, is eenendertig jaar oud. Ze heeft vreselijk geleden toen ze samen met haar man via Egypte naar Israël vluchtte. Ze moesten twee maanden in Egypte blijven en hebben twee van hun kinderen in Eritrea achtergelaten. Ze weten niet wat er met hen is gebeurd! Ze hebben geen manier om contact met hen op te nemen.
Frannie werkt als schoonmaakster in Bnei Brak, een ultraorthodoxe gemeenschap. Toen ze in Israël zwanger werd van hun tweede kind, slechts een jaar na de geboorte van hun eerste kind, wist ze niet hoe ze het zonder haar loon zouden redden. Ze was aan het einde van haar zwangerschap toen haar zus, die onze hulp in Jeruzalem had gekregen, ons over haar vertelde en voorstelde dat wij haar misschien zouden willen helpen.
Het is nu een jaar geleden dat Frannie beviel van baby Arsema, wat ‘geduld’ betekent in haar taal, het Tigrinya. Via Be’ad Chaïm werden Gods barmhartige handen uitgestrekt naar een vrouw in nood. We hebben Frannie alle meubels gegeven die ze nodig had voor haar baby, plus een jaar lang maandelijkse vouchers. Baby Arsema en haar zusje Sara hebben samen hun verjaardag gevierd. Arsema is één geworden en Sara twee. Ze gaan graag samen naar de crèche, waardoor Frannie weer aan het werk kan als schoonmaakster. Nu Frannie en haar man allebei werken, is hun financiële situatie verbeterd. Frannie is nog steeds emotioneel getraumatiseerd en maakt zich zorgen om haar andere kinderen, dus ze is ons erg dankbaar voor de liefde en steun die ze van ons heeft gekregen. Ze kwam altijd met een grote glimlach op haar gezicht naar onze consulente en was zo dankbaar voor de hulp die we haar gaven. Ze bracht vaak een heerlijk Ethiopisch gerecht, injera, mee als cadeau. Toen ze haar laatste cadeaubon kwam ophalen, was dat een emotioneel moment, omdat ze zei dat we als familie voor haar waren, omdat we om haar gaven en haar steunden.
Betty, 26 jaar, woont in de buurt van Tel Aviv. Haar familieachtergrond is buitengewoon moeilijk. Haar vader is alcoholist en geestelijk gestoord. Ze heeft zeven broers, maar woont bij haar moeder (die inmiddels gescheiden is), haar broer en zijn vriendin. Zelf is ze gediagnosticeerd met ernstige angststoornissen en paniekaanvallen. Betty ontdekte dat ze zwanger was van een man met wie ze nu geen contact meer heeft. Ze kon zich niet voorstellen hoe ze dit zou moeten redden. Toen ze met haar Be’ad Chaïm-consulente om de tafel zat, kreeg Betty liefde en oprechte zorg, waardoor ze de moed vond om toe te geven dat er LEVEN in haar groeide – TWEE LEVENS, TWEE KINDEREN. Ze koos heel moedig voor het leven van haar baby's. Het was geen vraag van ‘Zou ik zwanger willen worden?’, maar ‘Zal ik deze twee kinderen die in mijn buik groeien koesteren en beschermen?’.
Eind april werden de meisjes Eve en Ann geboren. Ons Operation Mozes Project voorzag haar van twee babybedjes, lakens, een badje en een tweelingbuggy. Ze krijgt ook een jaar lang maandelijks bonnen om luiers, flesvoeding, fopspenen en andere essentiële babyproducten te kopen.
Onze consulente brengt tijd door met Betty. Ze geeft haar mooie babykleertjes en, nog belangrijker, woorden van aanmoediging, steun en vriendschap.
In Be'er Sheva kwamen moeders bijeen in het nieuwe kantoorgebouw waar nog steeds renovaties plaatsvinden. Onze gastspreker, Priscilla, reflecteerde op het werk dat in het nieuwe centrum wordt gedaan en vertelde dat ons hart vaak voelt alsof er een bom is ontploft en het gerenoveerd moet worden. Priscilla bemoedigde de moeders met de boodschap dat God gebroken harten herstelt en ernaar verlangt een relatie met Zijn kinderen te hebben. De moeders waren erg blij met de persoonlijke zegeningen en vonden het heerlijk om geknuffeld te worden. Eén moeder zei: “Wat een emotionele bijeenkomst! Heel erg bedankt, vooral voor de warme knuffels.”
Plant a tree and find healing after the loss of a baby through miscarriage, abortion or SIDS - and find comfort, closure, and restoration.
Wordt een sponsor en help een moeder om voor het LEVEN te kiezen, door haar de noodzakelijke dingen te geven die de baby in zijn eerste levensjaar nodig heeft.
Provide women with clothing and certain baby items for a full year. Help lessen the financial pressure of buying it all on their own.