Sandy’s Bijbel Overdenking

SANDY’S OVERDENKING:

Voordat het eerste jaar van de hongersnood gekomen was, kreeg Jozef twee zonen die door Asnath, de dochter van Poti-Fera, de priester van On, aan hem gebaard werden. Jozef noemde de eerstgeborene Manasse, want, zei hij: “GOD heeft mij al mijn zwoegen en heel het huis van mijn vader doen vergeten.” De tweede noemde hij Efraïm, want, zei hij: “GOD heeft mij vrucht gegeven in het land van mijn verdrukking.” Genesis 41: 50-52

Niet dat ik dit al gekregen heb of al volmaakt ben, maar ik jaag ernaar, opdat ik dat grijpen mag, waarvoor Jezus Christus mij gegrepen heeft. Mijn broeders, ik meen niet dat ik het al gegrepen heb, maar één ding weet ik: ik heb vergeten wat achter mij ligt en ik strek mij uit naar wat voor mij ligt. Ik ren naar het doel om de overwinningskrans van de hoge roeping van GOD in Jezus Christus te ontvangen. Filippenzen 3: 12-14

Jozef was verstoten en mishandeld. Hij was als slaaf verkocht en gevangen gezet. Het had jaren geduurd voordat zijn dromen en beloften van God werden vervuld. Hij bleef God trouw. Eindelijk was zijn leven omgeslagen en was hij in één klap van gevangene tot leider van Egypte geworden. Hij noemde zijn eerstgeborene Manasse, wat "vergeetachtigheid" betekent. God had Jozef de vorige pijn laten vergeten. Zijn tweede zoon was "Efraïm" wat "vruchtbaarheid" betekent. De apostel Paulus zegt dat hij het verleden losliet en vergat om door te dringen tot de beloften van God in de Messias. We kunnen niet echt vruchtbaar zijn zonder pijn en afwijzing uit het verleden los te laten, zonder te vergeven, zonder te 'vergeten' zodat we niet vervuld zijn van wroeging en bitterheid. Vasthouden aan de pijn uit het verleden is als proberen een wedstrijd te lopen met kettingen aan je benen. Jozef vergat nooit zijn identiteit, maar koos ervoor om zijn lijden te vergeten, om door te gaan naar vruchtbaarheid, om door te gaan en de prijs op te eisen.